اوضاع سیاسی در هم و برهم وآشفته تنها حکومت الهی وآسمانی روی زمین در ایران ، کشور را از مرز فاجعه نیز فراتر برده وکار را بجایی کشانده که خداداران حکومتی را مجبور به و وصله کردن تنبان پاره پوره ایدالوژی بیخریدار و تفرقه انداز ونفاق افکن اسلامی خود میکند،
تشعشعات درون قدرتی ، هر از چندگاهینظریه پردازان حکومت الهی را وا میدارد برا ی رهائی حکومت از بن بست سیاسی اجتماعی به جستجوی عناصر ویا گروههای معتدل ومیانه رو در میان سران حکومتی بپردازند . تا بدین رو به شهر وندان ایران بقبولانند که مقصر تمامی مشکلات اجتماعی واقتصادی غیر قابل تحمل روزمره شان فلان مسئول حکومتی است و با تغیر او تمامی مشکلات نیز از زندگی شان رخت بر می بندد، آنان که خود عمدتاً از جیره خوران حکومتی هستند به روشنی اگاهند که علت تمامی فلاکتهای موجود حکومت شرعی واسلامی وقانون اسلسی حکومت است نه این رئیس جمهوری یا آن حاکم شرع ،
در کشوری که انتقاد از حکام جرم محسوب میشود واعتراض به قوانین زندان وشکنجه بدنبال دارد عقلانی نیست که در پی یافتن عناصر اصلاح طلب بود . در کشوری که کوچکترین حق اجتماعی وفردی انسانها که همانا آزاداندیشی است از دیدگاه قانون به رسمیت شناخته نمی شود باطل است اگر تصور شود با رفتن احمد و آمدن محمد و یا اکبر اوضاع عوض شود و ازادی ونفس کشیدن حق قانونی شهروندان ایرانی گردد.
ریشه تمامی معظلات اجتماعی کشورمان در قانون اساسی ومدنی مملکتمان نهفته است در قدرت بودن هیچکدام از جناحهای ساختگی حکومتی هیچ دردی را از دردهای ما درمان نخواهد کرد .بقولی خر همان خر است ولی پالانش عوض میشود ................